Πριν απο πεντακόσια περίπου χρόνια πολλοί φτωχοί αγρότες κρύβονταν στα βουνά κυνηγημένοι απο τις αρχές επειδή δεν δέχονταν την κατοχή των ξένων και την αυθαιρεσία των πλούσιων γαιοκτημόνων.
Δεν μπορούσαν να πληρώσουν τους φόρους και τα χρέη τους κι ετσι για να επιβιώσουν έκλεβαν κανένα κατσικι η ζούσαν απο την φιλοξενία των συμπατριωτών τους που τους προσέφεραν τροφή.
Για να ψήσουν λοιπόν την τροφή τους χωρίς να γίνουν αντιληπτοί απο τους διώκτες τους επρεπε να κρύψουν τον καπνό και την μυρωδιά του ψημένου κρέατος.
Ακόμη η συνεχής μετακίνηση, δεν τους επετρεπε να μείνουν για ωρες στο ιδιο μέρος και να επιβλέψουν το ψήσιμο.
Ετσι εσκαβαν ενα λάκο στο χώμα εβαζαν φωτιά και μετά σκέπαζαν με χώμα και κλαδιά την θράκα.Εβαζαν το αρνί η το κατσίκι επάνω και μετά πάλι κλαδιά και χώμα.
Σ’αυτή την γήινη στάμνα σιγοψηνόταν το κρέας με χοντροκομμένα κομμάτια κεφαλοτύρι για πολλές ώρες πέρνωντας την μυρωδιά των φύλλων κουμαριάς, δάφνης και χαρουπιάς καθως και τα αρώματα της ρίγανης και του θυμαριού, της λεμονιάς και του άγριου σκόρδου.
Μετά από ώρες επέστρεφαν, ξεσκέπαζαν τον λάκο και απολάμβαναν το φαγητό των κλεφτών, το «κλέφτικο».
Σήμερα πεντακόσια χρόνια μετά σας προσφέρουμε το κλέφτικο με όλα τα αρώματά του κλεισμένα σε σκληρό σκούρο χαρτί. Προσθέτουμε σπόρους σιναπιού (μουστάρδας) πατάτα καρότο πιπεριά και κρεμμυδάκι για να δώσουμε μια νότα πολυτέλειας στο πιάτο σας και Voila , κύριες και κύριοι το κλέφτικο.
Zουμερό, μυρωδάτο και γευστικό.
Απολαύστε το.
The story of “kleftiko” or the thieves’ dinner
Roughly five hundred years ago, a large number of poor farmers were forced to take refuge in the mountains, fleeing from the authorities because they refused to bow to a foreign occupation or to the whims of wealthy landowners. They couldn’t pay their taxes or their debts and in order to survive, they would steal a goat or else rely on the hospitality of their fellow countrymen, who gave them food. These hunted men, whose numbers were huge at times, were known as “kleftes” or thieves, by the authorities.
In order to cook their food without being detected by the patrols, they had to hide the smoke from their cooking fire and the aroma of roasting meat. Nor did their fugitive existence allow them to remain in the same place for the six or seven hours necessary to oversee the cooking of their meal. So they used to dig a hollow in the ground, light a fire in the bottom of it and then cover the embers with branches and soil. Then they placed the lamb or goat’s meat on top and covered it with more branches and soil. They slowly roasted the meat in this earth-oven for several hours with chunks of hard, spicy cheese and the roasted meat gradually took on the aroma of its covering of bay leaves and carob leaves, as well as the flavours of oregano and thyme, lemon and wild garlic. Hours later they returned, uncovered the roast meat and enjoyed their “thieves’ dinner” or “kleftiko”.
In our restaurant, five hundred years later, we serve kleftiko wrapped in dark brown grease-proof paper. We have added mustard seeds, carrots, green peppers, potatoes and onions for a touch of luxury and voila … ladies and gentlemen, your kleftiko – succulent, aromatic and delicious. Enjoy it!
Δεν μπορούσαν να πληρώσουν τους φόρους και τα χρέη τους κι ετσι για να επιβιώσουν έκλεβαν κανένα κατσικι η ζούσαν απο την φιλοξενία των συμπατριωτών τους που τους προσέφεραν τροφή.
Για να ψήσουν λοιπόν την τροφή τους χωρίς να γίνουν αντιληπτοί απο τους διώκτες τους επρεπε να κρύψουν τον καπνό και την μυρωδιά του ψημένου κρέατος.
Ακόμη η συνεχής μετακίνηση, δεν τους επετρεπε να μείνουν για ωρες στο ιδιο μέρος και να επιβλέψουν το ψήσιμο.
Ετσι εσκαβαν ενα λάκο στο χώμα εβαζαν φωτιά και μετά σκέπαζαν με χώμα και κλαδιά την θράκα.Εβαζαν το αρνί η το κατσίκι επάνω και μετά πάλι κλαδιά και χώμα.
Σ’αυτή την γήινη στάμνα σιγοψηνόταν το κρέας με χοντροκομμένα κομμάτια κεφαλοτύρι για πολλές ώρες πέρνωντας την μυρωδιά των φύλλων κουμαριάς, δάφνης και χαρουπιάς καθως και τα αρώματα της ρίγανης και του θυμαριού, της λεμονιάς και του άγριου σκόρδου.
Μετά από ώρες επέστρεφαν, ξεσκέπαζαν τον λάκο και απολάμβαναν το φαγητό των κλεφτών, το «κλέφτικο».
Σήμερα πεντακόσια χρόνια μετά σας προσφέρουμε το κλέφτικο με όλα τα αρώματά του κλεισμένα σε σκληρό σκούρο χαρτί. Προσθέτουμε σπόρους σιναπιού (μουστάρδας) πατάτα καρότο πιπεριά και κρεμμυδάκι για να δώσουμε μια νότα πολυτέλειας στο πιάτο σας και Voila , κύριες και κύριοι το κλέφτικο.
Zουμερό, μυρωδάτο και γευστικό.
Απολαύστε το.
The story of “kleftiko” or the thieves’ dinner
Roughly five hundred years ago, a large number of poor farmers were forced to take refuge in the mountains, fleeing from the authorities because they refused to bow to a foreign occupation or to the whims of wealthy landowners. They couldn’t pay their taxes or their debts and in order to survive, they would steal a goat or else rely on the hospitality of their fellow countrymen, who gave them food. These hunted men, whose numbers were huge at times, were known as “kleftes” or thieves, by the authorities.
In order to cook their food without being detected by the patrols, they had to hide the smoke from their cooking fire and the aroma of roasting meat. Nor did their fugitive existence allow them to remain in the same place for the six or seven hours necessary to oversee the cooking of their meal. So they used to dig a hollow in the ground, light a fire in the bottom of it and then cover the embers with branches and soil. Then they placed the lamb or goat’s meat on top and covered it with more branches and soil. They slowly roasted the meat in this earth-oven for several hours with chunks of hard, spicy cheese and the roasted meat gradually took on the aroma of its covering of bay leaves and carob leaves, as well as the flavours of oregano and thyme, lemon and wild garlic. Hours later they returned, uncovered the roast meat and enjoyed their “thieves’ dinner” or “kleftiko”.
In our restaurant, five hundred years later, we serve kleftiko wrapped in dark brown grease-proof paper. We have added mustard seeds, carrots, green peppers, potatoes and onions for a touch of luxury and voila … ladies and gentlemen, your kleftiko – succulent, aromatic and delicious. Enjoy it!
No comments:
Post a Comment